Verbum

гля́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; заг. глянь; зак.

Аднакр. да глядзець (у 1, 3 і 5 знач.).

•••

Глянуць свежым вокам — паглядзець што‑н. іншаму чалавеку.

глянцава́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для глянцавання. Глянцавальная машына.

глянцава́нне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. глянцаваць.

глянцава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад глянцаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты глянцам. Глянцаваныя боты.

глянцава́цца, ‑цуецца; незак.

1. Паддавацца глянцаванню. Шкуры добра глянцуюцца.

2. Зал. да глянцаваць.

глянцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Наводзіць глянец, пакрываць глянцам. Глянцаваць паперу. Глянцаваць боты.

глянцаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць глянцавітага. Глянцавітасць паперы.

глянцаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і глянцавы (у 1 знач.); бліскучы. Глянцавітае зялёнае лісце.

гля́нцавы, ‑ая, ‑ае.

1. Пакрыты глянцам; бліскучы. Глянцавая фотапапера.

2. Які прыдае глянец, прызначаны для навядзення глянцу. Глянцавая сажа.

глянцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. глянцаваць.

2. Тое, што і глянец (у 1 знач.).