Verbum

фотаста́т, ‑а, М ‑стане, м.

Спец. Аўтаматычны апарат для капіравання дакументаў, малюнкаў, чарцяжоў, тэкстаў і пад. фатаграфічным спосабам.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і statos — нерухомы.]

фотасфе́ра, ‑ы, ж.

У астраноміі — ніжні слой сонечнай атмасферы, які ўтварае бачную паверхню Сонца.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і sphaira — шар.]

фотата́ксіс, ‑у, м.

Спец. Рухальная рэакцыя раслінных і прасцейшых жывёльных арганізмаў у адказ на дзеянне святла.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і táxis — размяшчэнне.]

фотатапагра́фія, ‑і, ж.

Спосаб стварэння тапаграфічных карт на аснове апрацоўкі фотаздымкаў мясцовасці.

фотато́к, ‑у, м.

Электрычны ток, які ўзнікае ў фотаэлеменце пры ўздзеянні святла.

фотатрапі́зм, ‑у, м.

Змена напрамку росту органаў раслін у адносінах да святла, якое падае з аднаго боку.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і trópos — паварот.]

фотатыпі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па фотатыпіі.

фотатыпі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фотатыпіі. Фотатыпічны спосаб. // Зроблены спосабам фотатыпіі. Фотатыпічная копія рукапісу.

фотаты́пія, ‑і, ж.

1. У паліграфіі — спосаб плоскага друку са шкляной або металічнай пласціны.

2. Адбітак, атрыманы такім спосабам.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і týpos — адбітак.]

фотатэадалі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Геадэзічны інструмент, прызначаны для фотаздымкі мясцовасці з мэтай складання планаў, профіляў і пад.