размагні́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад размагніціць.
2. у знач. прым. Які страціў уласцівасць магніту.
3. перан.; у знач. прым. Разм. Пазбаўлены сабранасці, энергічнасці. Кажу я: Нямала пакутуе ў нас Людзей з размагнічанай воляй! Лявонны.
размагні́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да размагніціцца.
2. Зал. да размагнічваць.
размагні́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да размагніціць.
размажджэ́рвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да размажджэрыцца.
2. Зал. да размажджэрваць.
размажджэ́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да размажджэрыць.
размажджэ́рыцца, ‑рыцца; зак.
Разм. Раздрабіцца ад удару.
размажджэ́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Разм. Моцна ўдарыўшы, раздрабіць. [Міхаліна:] — Ідзі, ідзі ад мяне. Ты п’яны... Ледзь на нагах стаіш... Не падыходзь! Галаву траплом размажджэру... Сачанка.
разма́заны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад размазаць.
разма́зацца, ‑мажацца; зак.
Распаўсюдзіцца, расцерціся па якой‑н. паверхні. Чарніла размазалася па стале.
разма́заць, ‑мажу, ‑мажаш, ‑мажа; зак., што.
1. Разнесці, расцерці па якой‑н. паверхні, мажучы, пэцкаючы яе. Размазаць слёзы па твары. Размазаць падцёкі. □ З носа ішла кроў, .. [Сотнікаў] размазаў яе па твары і кульнуўся з дарогі ў канаву: насупраць за вербамі ішоў, мусіць, той самы танк, што падбіў яго. Быкаў. На трэцім слове [Аўдоля] зрабіла памылку, вярнулася назад, хацела паправіць і размазала пальцам цэлае слова. Крапіва.
2. перан.; і без дап. Разм. З лішнімі падрабязнасцямі, адступленнямі расказаць, апісаць што‑н. — Чаму не скажуць? ото дзіва! — Той самы «Тэш», каб падлізацца, Гатоў хоць чорту запісацца, Яшчэ прыбавіць і размажа! — У гневе дзядзька Антось кажа. Колас.