разленава́цца, ‑лянуюся, ‑лянуешся, ‑лянуецца; зак.
Стаць зусім лянівым, страціць ахвоту працаваць. Я сабе рос у.. [бацькі] за плячыма, на вечарынкі, як дарослы, хадзіў і разленаваўся да кніжкі. Грамовіч. «Як добра тут, як спакойна... — лена падумала .. [Рога]. — Але ж трэба ўставаць, так жа зусім разлянуешся». Лынькоў.
разле́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад разляпіць.
разле́плівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разляпіцца.
2. Зал. да разлепліваць.
разле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разляпіць.
разлёт, ‑у, М ‑лёце, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. разлятацца 1 (у 1 знач.) — разляціцца (у 1 знач.). // Контур, абрысы чаго‑н. у выглядзе раскінутых, прыўзнятых крылаў. Разлёт броваў.
2. Палёт, рух з паступова нарастаючай скорасцю; скорасць, набраная такім налётам, рухам. З разлёту .. [вятры] білі ў стромкі бераг, выстрыгалі барханы. Ракітны. З разлёту .. [танк] зрабіў круты круг. Мележ.
разлётацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Пачаць лётаць часта, не спыняючыся; разлятацца 2. Самалёты разлёталіся — гудуць і гудуць.
разліва́льны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для разлівання чаго‑н. Разлівальная лыжка.
разліва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разліваць — разліць.
разліва́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разліцца.
2. Зал. да разліваць (у 1, 2 знач.).
разліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разліць.