раззвіне́цца, ‑ніцца; зак.
Разм. Пачаць доўга, не перастаючы, звінець.
раззво́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раззваніць.
раззлава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раззлаваць.
2. у знач. прым. Якога ўвялі ў злосць, раззлавалі. Перад .. [Сымонам] стаяў не той рахманы жартаўнік Даніла, добры і памяркоўны швагер, а раззлаваны, чужы чалавек. Чарнышэвіч. Раззлаваны зубр надзвычай быстры і ярасны, можа накінуцца нават на чалавека. Хадкевіч. // Які выяўляе злосць, раздражненне. Раззлаваны твар.
раззлава́цца, ‑злуйся, ‑злуешся, ‑злуецца; ‑злуёмся, ‑злуяцеся; зак.
Прыйсці ў стан злоснага раздражнення. [Талаш:] — Вось, таварыш начальнік, прыехалі .. [жаўнеры] забіраць маё апошняе сена. Прасіў, маліў іх, а яны яшчэ і штурхаць пачалі мяне. Ну, я і раззлаваўся і кінуўся на іх з сякерай. Колас.
раззлава́ць, ‑злую, ‑злуеш, ‑злуе; ‑злуём, ‑злуяце; зак., каго.
Увесці ў злосць каго‑н., прывесці ў стан злоснага раздражнення. [Валерава] клапатлівасць раззлавала мяне, але я зноў стрымалася. Савіцкі. Потым ужо .. [Хадоська] падумала, што Хоня дарэмна не саступіў: толькі раззлаваў бацьку. Мележ.
раззнаёміцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; зак.
Разм.
1. Перарваць, спыніць знаёмства з кім‑н.
2. Перазнаёміцца з усімі, многімі, пашырыць круг знаёмых. Раззнаёміцца з суседзямі. Раззнаёміцца ў горадзе.
раззнаёміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго.
Разм.
1. Прывесці да зрыву знаёмства з кім‑н.
2. Перазнаёміць з усімі, многімі.
раззнаёмлівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да раззнаёміцца.
раззы́кацца, ‑аецца; зак.
Разм. Пачаць моцна і доўга зыкаць. На беразе раззыкаліся авадні і розная іншая драбяза. Якімовіч.
разлага́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разлажыцца 2 (у 2 і 3 знач.).
2. Зал. да разлагаць.