разжо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разжоўваць — разжаваць.
разжо́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разжавацца.
2. Зал. да разжоўваць.
разжо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разжаваць.
разжы́ва, ‑ы, ж.
Разм. Дзеянне паводле дзеясл. разжывацца — разжыцца (у 1, 2 знач.). // Тое, на чым можна разжыцца; спажыва, прыбытак.
разжыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да разжыцца.
разжы́так, ‑тку, м.
Разм. У выразе: на разжытак — для таго, каб даць магчымасць разжыцца, зажыць няблага. Давялося скідаць пінжачок, адпорваць прышытую мачыхай кішэньку і даставаць тыя дзесяць рублёў, якія бацька даў на разжытак. Сабаленка.
разжы́цца, ‑жывуся, ‑жывешся, ‑жывецца; ‑жывёмся, ‑жывяцеся; зак.
Разм.
1. на чым і без дап. Нажыцца, разбагацець. Той дынар быў шчаслівай манетай. І хцівец смярдзючы З дапамогай яго аграбаў сабе золата, срэбра і медзь, І разжыўся, і стаў неўміручы. Караткевіч. Антон Баравіцкі.. так і не разжыўся на вясельных заработках. Вітка.
2. Пачаць жыць няблага, стаць матэрыяльна забяспечаным. Пасля вайны Якуб У зямлянцы нейкі час туліўся. Затым крыху разжыўся І збудаваў сабе ён новы зруб. Валасевіч. [Аляксандр] папрасіў на першы час за адработкі, а як разжывуцца, у арэнду кавалачак зямлі. Грахоўскі.
3. на што, чым, чаго. Дастаць, раздабыць што‑н. Перад сканчэннем школы цераз старэйшага брата разжыўся на тыя самыя кніжкі і я. Лужанін. Нам удалося разжыцца старой заржавелай вінтоўкай, якую мы ўтраіх чысцілі і прыводзілі ў належны выгляд цэлы дзень. Навуменка. — На першы раз невялікае трэба, — сказаў вайсковец. — Чайку мы ў вас, гаспадынька, не разжывёмся? Сабаленка.
разжэ́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да разжаніцца.
разжэ́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разжаніць.
раззалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., каго-што.
Густа пакрыць пазалотай.