Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

надсе́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надсячы.

надсе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надсячы.

2. Надсечанае месца. Зрабіць надсечкі.

надскі́вічны, ‑ая, ‑ае.

Які размешчаны, знаходзіцца над сківіцай. Надсківічная косць.

надску́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Спец. Верхні слой скуры. Надскурка ахоўвае арганізм ад пранікнення бактэрый. // Плеўка, якая пакрывае зверху ліст і сцябло.

надсо́хнуць, ‑не; зак.

Злёгку падсохнуць. Трава к вечару падсохла.

надста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., што.

Дабаўляючы, зрабіць больш высокім, доўгім. Падставіць комін. Надставіць рукавы.

надста́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надставіць.

2. Тое, што надстаўлена.

надста́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надставіць.

надстаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да падстаўляць.

надстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да надставіць.