раздзяўба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і раздзяўбці.
раздзяўбці́, ‑бу, ‑беш, ‑бе; зак., што.
1. Дзеўбучы, з’есці, расцягнуць. Куры раздзяўблі кашу.
2. Дзеўбучы, пашкодзіць, разбіць на часткі. Сарокі — а можа і не яны, а так хто — раздзяўблі палатно, і сала вывалілася на траву... Сачанка. Пакуль рыбак апамятаўся, Булька [бусел] раздзёўб рыбіну на шматочкі. Пальчэўскі.
раздне́ць, ‑ее; безас. зак.
Пра наступленне дзённага святла. Ледзь разднее — старыя і малыя спяшаюцца ў лес — восень самая грыбная пара. Сачанка. Як толькі разднела і ўзышло сонца, пачалі збірацца вучні. Колас.
раздо́брывацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да раздобрыцца.
раздо́брываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раздобрыць.
раздо́брыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Разм. Праявіць дабрату, шчодрасць. Пан Вашамірскі нават раздобрыўся і загадаў аканому звольніць Язэпа на цэлы тыдзень ад работы ў дварэ. Бядуля. Антось падняў ламачыну і паразганяў .. [вераб’ёў]. Потым чамусьці раздобрыўся — вынес са склада прыгаршчы аўса, высыпаў на траву. Бажко.
раздо́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.
Схіліць каго‑н. да дабраты, шчодрасці, добрых учынкаў.
раздо́ены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раздаіць.
раздо́й, ‑ю; м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раздойвацца — раздаіцца; раздойванне.
раздо́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раздойваць — раздаіць.