Verbum

бетэ́ль, ‑ю, м.

Трапічная кустовая расліна сямейства перцавых. // Лісты гэтай расліны з пэўнымі дамешкамі, якія ўжываюць для жавання.

[Партуг. betel.]

б’еф, ‑а, м.

Участак ракі або канала паміж дзвюма плацінамі, двума шлюзамі. Дзесятая брама зачыняецца ўслед за параходам, і мы плывём б’ефам, так завецца паміжшлюзавы прастор. Галавач.

[Фр. bief.]

беф-стро́ганаў, нескл., м.

Мясная страва з невялікіх кавалкаў струганага мяса ў падліве. Як толькі афіцыянтка наважылася паставіць перад Кумейшам беф-строганаў, ён выставіў руку і загадаў: — Дайце сёння біфштэкс з рысам. Кавалёў.

[Ад фр. boeuf — ялавічына і ўласнага імя.]

бешаме́ль, ‑і, ж.

Густая падліва, прыправа з яец, малака, мукі.

[Фр. béchamelle ад уласнага імя.]

бешбарма́к, ‑у, м.

Спец. У народаў рэспублік Сярэдняй Азіі — страва з крышанага мяса, звычайна баравіны, з наварам мукі, круп.

[Цюрк. bešbarmak.]

бе́шмет, ‑а, М ‑меце, м.

Від доўгай, да калень, мужчынскай верхняй вопраткі ў цюркскіх, мангольскіх і каўказскіх народаў.

[Цюрк.]

бёрда, ‑а, н.

Прылада ў ткацкім станку з тонкіх пласцінак накшталт грэбеня з дзвюма спінкамі для прыбівання ўточнай ніткі.

бзік, ‑а, м.

Разм.

1. Дзівацтва, капрыз.

2. Бзікаваты чалавек; дзівак.

[Польск. bzik.]

бзікава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які вызначаецца дзівацтвам, капрызамі ў паводзінах, абыходжанні з людзьмі. Жыў.. [Агей] толькі ўдваіх з сваёю бабаю, быў трохі бзікаваты, як большасць старых і адзінокіх людзей. Крапіва.

бзык, ‑у, м.

Разм. Гук, які ўтвараецца крыламі насякомых у часе палёту; бзыканне. Бзык аваднёў, камароў і іншай заедзі роўным звонам вісеў у паветры. Пестрак. // Гук, які ўтвараецца пры палёце кулі і пад.