бесструкту́рны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае пэўнай структуры. Бесструктурная глеба.
бесстыкавы́, ‑ая, ‑ое.
Які складаецца з рэек, што не маюць стыкаў. Бесстыкавыя чыгуначныя магістралі.
бессуб’е́ктны, ‑ая, ‑ае.
У выразе: бессуб’ектны сказ гл. сказ.
бессюжэ́тны, ‑ая, ‑ае.
У якім няма сюжэта (пра мастацкі твор). Бессюжэтнае апавяданне. Бессюжэтная карціна.
бессядзі́бны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае сядзібы. Бессядзібны гаспадар.
бессяме́йны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае сям’і. Гаспадарку [Паўла Рудзіна] ў вёсцы вёў яго бессямейны брат. Галавач. // Які праходзіць у адзіноце, без сям’і. Бессямейнае жыццё. / у знач. наз. бессяме́йны, ‑ага, м. Інтэрнат для бессямейных.
бессямя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Тое, што і безнасенка. Спачатку расло ў ..[садку] тое, што і ў многіх іншых садах тых месц: ігрушы-бессямянкі, рэпкі. Кулакоўскі.
бестакто́ўнасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць бестактоўнага; адсутнасць такту. Бестактоўнасць пытання. □ Алёшка спачатку змоўк, абураны бестактоўнасцю Рыгора, а потым усё больш і больш пачаў гарачыцца, даказваць. Ляўданскі.
2. Бестактоўны ўчынак. Але мацней за гэтае пачуццё была ўпэўненасць, што Сяргей павядзе сябе разумна і ніякай бестактоўнасці ў прысутнасці вучняў не дазволіць. Шамякін.
бестакто́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які не прытрымліваецца такту ў абыходжанні з людзьмі; нетактоўны. Але ж перад.. [Лёдзяй] стаяла не проста аслепленая непрыязнасцю, бестактоўная эгаістка, а Юркава маці. Карпаў. // Неадпаведны абставінам; недарэчны. [Лемяшэвіч] гэтак жа, як і Бушыла, быў абураны бестактоўным учынкам завуча. Шамякін.
бе́сталач, ‑ы, ж.
Разм.
1. Беспарадак, неразбярыха; бесталкоўшчына. [Мароз:] — Гм [Ціхаміраў] паглядзі, што ў цябе там на руме робіцца! Там жа пад’ехаць нельга! Такая бесталач! Лобан.
2. Бесталковы чалавек.