флані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuфланк, ‑а,
Бакавы ўчастак палявога або крапаснога ўмацавання са сховішчамі, прызначаны для прыкрыцця яго з бакоў і для падоўжнага абстрэлу подступаў да суседніх умацаванняў.
[Фр. flanc.]
фланкёр, ‑а,
[Ад фр. flanqueur.]
фланкёрскі, ‑ая, ‑ае.
фланкі́раванне, ‑я,
1. Вядзенне агню ўздоўж лініі фронту ў фланг баявых парадкаў ворага.
2. Прыкрыцце з флангаў.
3.
фланкі́раваны, ‑ая, ‑ае.
фланкі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
1. Весці агонь уздоўж лініі фронту ў фланг баявых парадкаў ворага.
2. Быць, размяшчацца па баках чаго‑н.
3.
фланкіро́ўка, ‑і,
Тое, што і фланкіраванне.
фланцава́цца, ‑цуецца;
фланцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе;