фланкёр, ‑а, м.
Уст. Дазорцы ў саставе бакавой або галаўной аховы ў кавалерыі 18–19 стст.
[Ад фр. flanqueur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)