Verbum

мадзе́нне, ‑я, н.

Разм. Стан паводле знач. дзеясл. мадзець.

мадзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Жыць у цяжкіх умовах. [Сузан] не жыве, а мадзее.. Трэба лічыцца з кожным цэнтам. Лынькоў. // Бязмэтна існаваць; марнець. — Ну, дык як, дзяўчаты, жывяце? — Як гарох пры дарозе, — першая адказала Валя. — Не жывём, а мадзеем. Новікаў.

мадзья́р,

гл. мадзьяры.

мадзья́рка,

гл. мадзьяры.

мадзья́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мадзьяраў, належыць або ўласцівы ім; венгерскі.

мадзья́ры, ‑аў; адз. мадзьяр, ‑а, м.; мадзьярка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. мадзьяркі, ‑рак; ж.

Тое, што і венгры.

мадо́нна, ‑ы, ж.

У католікаў — божая маці, багародзіца, а таксама яе скульптурны ці жывапісны партрэт. [У касцёле] толькі каляровыя вітражы .. ды статуя мадонны з дзіцем на руках, без аніякіх адзнак святасці ці царкоўнасці. В. Вольскі.

[Іт. madonna.]

мадрыга́л, ‑а, м.

Невялікі лірычны верш, які змяшчае ў сабе камплімент, звернуты звычайна да жанчыны.

[Фр. madrigal.]

мадрыга́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мадрыгала, уласцівы яму.

мадулява́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. мадуляваць.