Verbum

азо́т, ✂, м.

Хімічны элемент, газ без колеру і паху, галоўная састаўная частка паветра.

|| прым. азоцісты, ✂ і азотны, ✂.

азы́злы, ✂.

1. Хваравіта тоўсты, апухлы.

   • А. твар.

2. Настылы, азяблы.

   • Азызлая, халодная зямля.

|| наз. азызласць, ✂.

азы́знуць, ✂; зак.

1. Зрабіцца хваравіта тоўстым, апухлым, з абвіслай скурай.

   • А. ад нездароўя.

2. Змерзнуць, азябнуць.

   • А. на холадзе.

|| незак. азызаць, ✂.

азя́блы, ✂.

Які настыў, змёрз на холадзе.

• Азяблыя рукі.

азяро́д, ✂, м.

Прыстасаванне з падоўжаных жэрдак на слупах для дасушвання снапоў, травы і пад.

|| прым. азяродны, ✂.

азяры́на, ✂, ж. (разм.).

Невялікае возера.

• Пайсці ў луг на азярыны.

азяры́шча, ✂, н.

Месца, дзе некалі было возера.

ай, выкл. (разм.).

Выказвае розныя пачуцці: боль, спалох, здзіўленне, папрок, радасць, жаль і пад.

• Ай, баліць!
• Ай, страшна!
• Ай, як хораша ў полі!

◊

• Ай-ай-ай (разм.) — выказвае неадабрэнне, папрок.

• Ай-ай-ай, як непрыгожа!

айва́, ✂, ж.

Паўднёвае дрэва сямейства ружакветных з цвёрдымі духмянымі пладамі, якія па форме нагадваюць яблыкі, а таксама плод гэтага дрэва.

|| прым. айвовы, ✂.

• Айвовае варэнне.

айкані́міка, ✂, ж. (спец.).

Раздзел тапанімікі, які вывучае айконімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыяніравання.

|| прым. айканімічны, ✂.