Verbum

vociferous [vəʊˈsɪfərəs] adj.

1. fml гу́чны, мо́цны;

vociferous debates шу́мныя дэба́ты

2. гарла́сты, крыклі́вы; галасі́сты;

vociferous protesters крыклі́выя пратэсту́ючыя

vodka [ˈvɒdkə] n. гарэ́лка

vogue [vəʊg] n. (for) мо́да, папуля́рнасць;

all the vogue апо́шні крык мо́ды;

be in vogue быць у мо́дзе

voice​¹ [vɔɪs] n.

1. го́лас; здо́льнасць да спе́ваў;

speak in a low voice гавары́ць ці́хім го́ласам;

the tone of voice тон го́ласу;

raise one’s voice павыша́ць го́лас;

lower/drop one’s voice паніжа́ць го́лас;

Keep your voice down! Гавары цішэй!

She is in good voice. Яна добра спявае.

2. гук;

the voices of the night начны́я гу́кі, галасы́ но́чы;

the voice of cuckoos кукава́нне;

the voice of the stream журча́нне ручайка́;

at the top of one’s voice на ўве́сь го́лас

3. го́лас, меркава́нне; выка́званне;

have a voice (in) мець пра́ва вы́казаць сваю́ ду́мку;

add/lend one’s voice выка́зваць падтры́мку;

raise one’s voice against smth. выка́звацца су́праць чаго́-н.

4. выражэ́нне ўну́транага пачуцця́;

an inner voice уну́траны го́лас;

the voice of conscience/reason го́лас сумле́ння/ро́зуму

5. ling. стан;

the active/passive voice незале́жны/зале́жны стан

♦

the voice of Nature по́кліч прыро́ды;

with one voice аднагало́сна;

give voice to smth. : They gave voice to their discontent. Яны выказалі сваю нязгоду

voice​² [vɔɪs] v.

1. выража́ць (словамі), выка́зваць;

voice opinions or doubts выка́зваць ду́мкі або́ сумне́нні

2. ling. азванча́ць, вымаўля́ць зво́нка

voiced [vɔɪst] adj. ling. зво́нкі;

voiced conso nants зво́нкія зы́чныя

voiceless [ˈvɔɪsləs] adj.

1. ling. глухі́;

voiceless consonants глухі́я зы́чныя

2. безгало́сы, нямы́;

the voiceless minority бяспра́ўная ме́ншасць

voice-over [ˈvɔɪsˌəʊvə] n., adv. го́лас за ка́драм;

speak a voice-over чыта́ць ды́ктарскі тэкст, гавары́ць за ка́драм

void​¹ [vɔɪd] n.

1. fml пачуццё пустаты́, спусто́шанасць;

There was an aching void in her heart. Яе ахапіла пакутлівае пачуццё пустаты.

2. fml пустата́, ва́куум; пусто́е ме́сца, прага́л

void​² [vɔɪd] adj. fml

1. несапра́ўдны; паро́жні, пусты́

2. (of) во́льны (ад чаго-н.), пазба́ўлены (чаго-н.);

void of reason бяссэ́нсавы

♦

null and void law які́ не ма́е зако́ннай сі́лы