пляса́ть несов. скака́ць; (танцевать) танцава́ць, та́ньчыць;

пляса́ть под (чью-л.) ду́дку скака́ць пад (чыю-небудзь) ду́дку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танцева́ть несов. танцава́ць; (плясать) скака́ць;

◊

танцева́ть от пе́чки танцава́ць ад пе́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́дка в разн. знач. ду́дка, -кі ж.;

◊

пляса́ть под чью́-л. ду́дку скака́ць пад чыю́-не́будзь ду́дку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адскака́ць сов.

1. (отъехать вскачь) отскака́ть;

2. отпры́гать;

3. (кончить скакать) отскака́ть;

4. (кончить плясать) отпляса́ть, оттанцева́ть;

5. (исполнить пляску) отпляса́ть, спляса́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скака́ць несов.

1. скака́ть, пры́гать;

с. на адно́й назе́ — скака́ть (пры́гать) на одно́й ноге́;

мяч ска́ча — мяч пры́гает;

сэ́рца ска́ча ад ра́дасці — се́рдце пры́гает от ра́дости;

2. (на лошади) скака́ть;

3. пляса́ть, танцева́ть, отпля́сывать;

◊ с. пад ду́дку — (чыю) пляса́ть под ду́дку (чью);

с. ад пе́чы — ирон. танцева́ть от пе́чки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пляса́ць ’мігцець, ззяць, зіхацець (пра зоркі)’: пля́шуць, бле́шуть, бля́шуть (зоры) (ЛА, 2), небо зорка, зоры аж пляшуць (ТС), сюды ж плясава́ць ’скакаць (у танцы)’ (Жд. 2), ’танцаваць’ (Касп.). Рус. пляса́ть ’радавацца, танцаваць’, польск. pląsać ’танцаваць’, палаб. pľǫ́săt, чэш. plesati, славац. plešať, славен. plé̥sati ’танцаваць, весяліцца’, серб.-харв. плѐсати ’тс’, ’трыумфаваць’, балг. дыял. пле́ша. Прасл. *plęsati, роднаснае літ. plẽšti ’танцаваць, весяліцца, трыумфаваць’, plęšti ’шумець, бушаваць’, ст.-літ. pląšti ’шумець, шалясцець’ (Фасмер, 3, 291–292), аднак балтаславянскае паходжанне слова застаецца няясным (Бязлай, 3, 54). Скок (2, 681) выводзіць слав. лексему з прэтэрыта plęsā < і.-е. *plet‑ ’таптаць, працаваць нагамі’, гл. пляскаць, плоскі. Мяркуецца, што зыходнай магла быць аснова, прадстаўленая ў *pleskati, гл. пляскаць, у назалізаванай форме (Брукнер, 417; ESJSt, 11, 659), што адлюстроўвае старажытныя абрадавыя дзеянні (Куркіна, Славяноведение, 1996, 1, 7–14). Беларускія формы ў значэнні ’мігцець’ дэманструюць блізкасць да бліскаць (гл.), а ў значэнні ’танцаваць, скакаць’ — уплыў рус. плясать (Булахаў, Развіццё, 10). Сюды ж: плясу́н ’танцор’, плясу́ньня ’танцорка’ (Бяльк.), плясуха ’тс’ (Нар. Гом.) і ’сыракваша’ (рэч., Мат. Гом.), апошняе, магчыма, звязана з семантыкай балтыйскіх дзеясловаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ту́паць несов.

1. разг. (стучать ногами) то́пать; топота́ть;

2. прост. ходи́ть;

яна́ ледзь ту́пала — она́ е́ле ходи́ла;

3. (о лошади и т.п.) бить копы́том зе́млю;

4. разг. пляса́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́дка ж.

1. (музыкальный инструмент из тростника или дерева) ду́дка, свире́ль;

2. по́лый ствол расте́ния;

◊ скака́ць пад (чыю) ~ку — пляса́ть под (чью) ду́дку;

ігра́ць у адну́ ~ку — дуде́ть в одну́ дуду́ (ду́дку)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танцава́ць несов. танцева́ть; (народные танцы — ещё) пляса́ть, отпля́сывать;

◊ т. ад пе́чкі — ирон. танцева́ть от пе́чки;

з яко́й нагі́ т. — с како́й ноги́ танцева́ть;

і Халімо́н танцу́е, калі́ яму́ шанцу́е — погов. е́сли бог даёт, и дура́к берёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чужо́й

1. прил. чужы́;

чужи́е ве́щи чужы́я рэ́чы;

под чужи́м и́менем пад чужы́м і́мем;

в чужи́е ру́ки у чужы́я ру́кі;

они́ чужи́е друг дру́гу яны́ чужы́я адзі́н друго́му;

2. сущ. чужы́, -жо́га м.;

◊

чужи́ми рука́ми жар загреба́ть погов. чужы́мі рука́мі жар заграба́ць;

на чужо́й счёт на чужы́ кошт;

с чужи́х слов з чужы́х слоў;

в чужи́х рука́х пиро́г вели́к (большо́й) у чужы́х рука́х піро́г вялі́кі;

под чужу́ю ду́дку пляса́ть погов. па чужо́й ду́дцы скака́ць;

чужу́ю беду́ рука́ми разведу́ посл. чужу́ю бяду́ на па́льцах развяду́; чужу́ю бяду́ па валаску́ развяду́, а да свае́ ро́зуму не прыкладу́;

на чужо́й карава́й рот не разева́й посл. не будзь ла́сы на чужы́я каўба́сы; не руш чужо́га і не бо́йся ніко́га; не руш чужы́х груш;

с чужо́го коня́ среди́ гря́зи доло́й посл. з чужо́га каня́ злазь і ў гразь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)