брынча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; незак.

Утвараць кароткія бразгатлівыя гукі.

Б. шыбы ў вокнах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брынча́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. брынчу́ брынчы́м
2-я ас. брынчы́ш брынчыце́
3-я ас. брынчы́ць брынча́ць
Прошлы час
м. брынча́ў брынча́лі
ж. брынча́ла
н. брынча́ла
Загадны лад
2-я ас. брынчы́ брынчы́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брынча́ць несов. дребезжа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брынча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм. Тое, што і брынкаць (у 1 знач.). Я ўсю дарогу не зводжу вачэй з пагнутага парожняга вядра, што брынчыць ззаду на дзедавым возе. Сачанка. Кроплі па даху брынчалі, Бегла дарогі рака. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брынчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. брынчу́ брынчы́м
2-я ас. брынчы́ш брынчыце́
3-я ас. брынчы́ць брынча́ць
Прошлы час
м. брынчэ́ў брынчэ́лі
ж. брынчэ́ла
н. брынчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. брынчы́ брынчы́це

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бра́зкаць

‘стукаць, брынчаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бра́зкаю бра́зкаем
2-я ас. бра́зкаеш бра́зкаеце
3-я ас. бра́зкае бра́зкаюць
Прошлы час
м. бра́зкаў бра́зкалі
ж. бра́зкала
н. бра́зкала
Загадны лад
2-я ас. бра́зкай бра́зкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бра́зкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забрынча́ць і забрынчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць брынчаць, брынчэць. // Брынкнуць. Зварухнуў [Міколка] нагой нейкую бляшанку па дарозе, і яна чыркнулася аб камень, забрынчэла. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трындзе́ць

‘брынчаць; несці бязглуздзіцу’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. трынджу́ трындзі́м
2-я ас. трындзі́ш трындзіце́
3-я ас. трындзі́ць трындзя́ць
Прошлы час
м. трындзе́ў трындзе́лі
ж. трындзе́ла
н. трындзе́ла
Загадны лад
2-я ас. трындзі́ трындзі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час трындзячы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Трупне́ць 1 ‘бразгатаць, брынчаць (пра надтрэснуты посуд)’ (ТС; люб., Сл. ПЗБ). Каўзатыў ад трупнуць ‘стукнуць’, гл. трупаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трухні́вы, трухня́вы ‘трухлявы, крохкі, нямоцны’ (ТС), сюды ж трухне́ць ‘брынчаць, брынкаць, бразгаць (пра надтрэснуты посуд)’ (ТС), з іншай асновай трухце́ць ‘трашчаць’ (люб., Жыв. сл.), ‘утвараць глухі гук (пра надтрэснуты посуд’ (Зайка Кос.). Параўн. укр. трухня́вий ‘струхлы’, трухні́ти ‘гніць’, чэш. trouchnivý ‘трухлявы’. Да трухнуць (гл.), магчыма, пад уплывам трупце́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)