Разм. Тое, што і брынкаць (у 1 знач.). Я ўсю дарогу не зводжу вачэй з пагнутага парожняга вядра, што брынчыць ззаду на дзедавым возе.Сачанка.Кроплі па даху брынчалі, Бегла дарогі рака.Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)