фа́ктар, ‑а і ‑у, 
1. ‑у. Момант, істотныя абставіны ў якім‑н. працэсе, з’яве. 
2. ‑а. 
3. ‑а. 
[Лац. factor — які робіць, стварае што‑н.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фа́ктар, ‑а і ‑у, 
1. ‑у. Момант, істотныя абставіны ў якім‑н. працэсе, з’яве. 
2. ‑а. 
3. ‑а. 
[Лац. factor — які робіць, стварае што‑н.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лама́ць, ламлю́, ло́міш, ло́міць; ламі; лама́ны; 
1. што. Згінаючы або ўдараючы з сілай, аддзяляць часткі чаго
2. Пашкоджваць часткі цела, косці; нявечыць, калечыць.
3. што. Разбіваючы, разбураючы, даводзіць да непрыгоднасці, псаваць.
4. 
5. 
6. (1 і 2 
Ламаць галаву над чым (
Ламаць шапку перад кім (
|| 
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адка́з 1, ‑у, 
1. Выкліканыя пытаннем або зваротам словы, выказаныя вусна ці пісьмова. 
2. Пачуццё, рэакцыя; водгук (у 4 знач.). 
3. Вынік рашэння матэматычнай 
4. Тое, што і адказнасць (у 1 знач.). 
адка́з 2,
У выразе: да адказу — да нельга, да канца. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́рный
1. (правильный) пра́вільны, слу́шны; (точный) дакла́дны;
ве́рное реше́ние зада́чи праві́льнае рашэ́нне 
ве́рный перево́д пра́вільны (дакла́дны) перакла́д;
2. (надёжный) надзе́йны, пэ́ўны;
ве́рная опо́ра надзе́йная (пэ́ўная) апо́ра;
ве́рное сре́дство надзе́йны (пэ́ўны) сро́дак;
3. (преданный) ве́рны, адда́ны;
ве́рный друг ве́рны (адда́ны) ся́бар;
ве́рный своему́ сло́ву ве́рны свайму́ сло́ву;
4. (несомненный) пэ́ўны; (неизбежный) неміну́чы, непазбе́жны;
ве́рная смерть пэ́ўная (неміну́чая, непазбе́жная) смерць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыміты́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Просты, нескладаны па будове; груба зроблены. 
2. Недастаткова глыбокі, спрошчаны. 
3. Недастаткова адукаваны, малакультурны. 
4. Які адносіцца да ранніх стадый развіцця чалавецтва; першабытны. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здо́лець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее і здале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; 
1. 
2. 
3. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грунт, ‑у, 
1. Верхні пласт зямлі; глеба. 
2. Пласты зямлі, якія знаходзяцца пад глебай. 
3. 
4. Слой рэчыва, якім пакрыта палатно, дошка і пад., прызначаныя для жывапісу ці графікі. 
5. Састаў, якім пакрываюць паверхню, рыхтуючы яе для жывапісу ці афарбоўкі; грунтоўка.
•••
[Ням. Grund — глеба, аснова.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распра́віцца 1, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; 
1. Учыніць расправу над. кім‑н.; пазбавіцца ад каго‑н., знішчыўшы або абясшкодзіўшы. 
2. 
распра́віцца 2, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; 
Зрабіцца роўным, разгладзіцца, выпрастацца. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагра́ма, ‑ы, 
1. План дзейнасці, работ і пад. 
2. Дакумент, у якім выкладзены асноўныя 
3. План, парадак правядзення чаго‑н. 
4. Сукупнасць нумароў, твораў, якія выконваюцца на канцэрце, у цырку, перадаюцца па радыё, тэлебачанні і пад. 
5. Кароткі змест курса таго ці іншага прадмета, які вывучаецца ў навучальнай установе. 
6. Тэма, сюжэт музычнага твора.
[Ад грэч. programma — распараджэнне, аб’ява.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кампа́нія 1, ‑і, 
1. Група асоб, звычайна блізка знаёмых, якія разам праводзяць вольны час. 
2. Капіталістычнае прамысловае або гандлёвае таварыства, якое аб’ядноўвае прадпрыемцаў. 
•••
кампа́нія 2, ‑і, 
1. Сукупнасць ваенных аперацый, аб’яднаных агульнай стратэгічнай мэтай; ваенны паход. 
2. Перыяд знаходжання карабля ў плаванні. 
3. Сукупнасць мерапрыемстваў для ажыццяўлення якой‑н. важнай грамадска-палітычнай або гаспадарчай 
[Фр. campagne.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)