лама́ць, ламлю́, ло́міш, ло́міць; ламі; лама́ны; незак.
1. што. Згінаючы або ўдараючы з сілай, аддзяляць часткі чаго-н. або раздзяляць што-н. на часткі.
Л. вецце.
Л. лёд.
2. Пашкоджваць часткі цела, косці; нявечыць, калечыць.
Л. крылы.
Л. ногі.
3. што. Разбіваючы, разбураючы, даводзіць да непрыгоднасці, псаваць.
Л. стары дом.
4. перан., што. Пераадольваць, знішчаць што-н. аджыўшае.
Л. старыя звычаі.
5. перан., каго-што. Рэзка (крута) змяняць.
Л. свой характар.
6. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Выклікаць хваравітае адчуванне ламоты.
Ломіць косці.
◊
Ламаць галаву над чым (разм.) — біцца над рашэннем якой-н. задачы, якога-н. пытання.
Ламаць шапку перад кім (уст.) — уніжацца, ліслівіць.
|| зак. палама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -лама́ны (да 2 знач.) і злама́ць, зламлю́, зло́міш, зло́міць; зламі; злама́ны (да 1—4 знач.); наз. пало́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (да 2 знач.).
|| наз. лама́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) і ло́мка, -і, ДМ -мцы, ж. (да 3 і 4 знач.).