вярэ́дзіцца, вярэджуся, вярэдзішся, вярэдзіцца; незак.
Разм.
1. Шкодзіць самому сабе, натруджвацца, надрывацца, што‑н. робячы.
2. Зал. да вярэдзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свіня́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.
Разм.
1. Забруджваць што‑н., рабіць беспарадак.
2. перан. Паскудзіць, шкодзіць каму‑н. у чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
верадзі́ць, вераджу́, вярэ́дзіш, вярэ́дзіць; вярэ́джаны; незак., што (разм.).
Шкодзіць што-н. сабе, натруджваючы, надрываючы, або раздражняць балючае.
В. рукі, спіну.
В. рану.
В. сардэчныя раны (перан.: выклікаць цяжкія ўспаміны).
|| зак. зверадзі́ць, звераджу́, звярэ́дзіш, звярэ́дзіць; звярэ́джаны і разверадзі́ць, -вераджу́, -вярэ́дзіш, -вярэ́дзіць; -вярэ́джаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нели́шне нареч. нялі́шне; в знач. сказ. (не мешает) не шко́дзіць; (следует) ва́рта;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нічо́га².
1. прысл. Тое, што і нішто² (у 1 знач.).
Адчуваю сябе н.
2. безас., у знач. вык. Хоць бы што, не шкодзіць.
Многія стаміліся, а ён — н. 3. у знач. пабочн. сл. Неістотна, не мае значэння; абыдзецца. Н., кніга абавязкова знойдзецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак. (разм., груб.).
1. Пакідаць пасля сябе бруд, гадзіць.
Добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць (прыказка).
2. што. Брудзіць, пэцкаць, псаваць.
П. сцены.
3. перан. Рабіць гадасці, шкодзіць.
|| зак. напаску́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
самагу́бец, ‑бца, м.
Разм.
1. Тое, што і самагубнік.
2. Той, хто сам чым‑н. шкодзіць свайму здароўю. [Даніла:] — От самагубец! Дзве бутэлькі зараз. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перава́дзіць ’пасварыць усіх, пасеяць разлад, нязгоду’ (Др.-Падб.). Да пера- (гл.) і вадзіць 1 ’шкодзіць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нялі́шне,
1. Прысл. да нялішні.
2. безас. у знач. вык., з інф. Не шкодзіць, варта. Калі дзе коні пачалі худзець, Нялішне будзе паглядзець У канюхоўскія кішэні. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фантазёрскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фантазёра; уласцівы фантазёру. [Максім:] — Добрая рамантыка не перашкаджае быць добрым рэвалюцыянерам. [Стараста:] — Добрая — так, а пустая і фантазёрская, мне здаецца, шкодзіць. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)