самагу́бец, ‑бца, м.

Разм.

1. Тое, што і самагубнік.

2. Той, хто сам чым‑н. шкодзіць свайму здароўю. [Даніла:] — От самагубец! Дзве бутэлькі зараз. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)