ё́ўзаць
‘неспакойна сядзець, рухацца ўвесь час; быць ліслівым, пранырлівым’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ё́ўзаю |
ё́ўзаем |
| 2-я ас. |
ё́ўзаеш |
ё́ўзаеце |
| 3-я ас. |
ё́ўзае |
ё́ўзаюць |
| Прошлы час |
| м. |
ё́ўзаў |
ё́ўзалі |
| ж. |
ё́ўзала |
| н. |
ё́ўзала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ё́ўзай |
ё́ўзайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ё́ўзаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
закліні́ць
‘замацаваць што-небудзь; пазбавіцца магчымасці рухацца, варочацца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
закліню́ |
закліні́м |
| 2-я ас. |
закліні́ш |
заклініце́ |
| 3-я ас. |
закліні́ць |
закліня́ць |
| Прошлы час |
| м. |
закліні́ў |
закліні́лі |
| ж. |
закліні́ла |
| н. |
закліні́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
закліні́ |
закліні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
закліні́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
закліні́ць
‘замацаваць што-небудзь; пазбавіцца магчымасці рухацца, варочацца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
закліню́ |
заклі́нім |
| 2-я ас. |
заклі́ніш |
заклі́ніце |
| 3-я ас. |
заклі́ніць |
заклі́няць |
| Прошлы час |
| м. |
закліні́ў |
закліні́лі |
| ж. |
закліні́ла |
| н. |
закліні́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
закліні́ |
закліні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
закліні́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заклі́ньваць
‘замацоўваць што-небудзь; пазбаўляцца магчымасці рухацца, варочацца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заклі́ньваю |
заклі́ньваем |
| 2-я ас. |
заклі́ньваеш |
заклі́ньваеце |
| 3-я ас. |
заклі́ньвае |
заклі́ньваюць |
| Прошлы час |
| м. |
заклі́ньваў |
заклі́ньвалі |
| ж. |
заклі́ньвала |
| н. |
заклі́ньвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
заклі́ньвай |
заклі́ньвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
заклі́ньваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
руха́віць
‘прымушаць каго-небудзь рухацца, прыводзіць што-небудзь у рух’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
руха́ўлю |
руха́вім |
| 2-я ас. |
руха́віш |
руха́віце |
| 3-я ас. |
руха́віць |
руха́вяць |
| Прошлы час |
| м. |
руха́віў |
руха́вілі |
| ж. |
руха́віла |
| н. |
руха́віла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
руха́ў |
руха́ўце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
руха́вячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
руша́ць
‘рухацца; прыводзіць каго-небудзь, што-небудзь у рух’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
руша́ю |
руша́ем |
| 2-я ас. |
руша́еш |
руша́еце |
| 3-я ас. |
руша́е |
руша́юць |
| Прошлы час |
| м. |
руша́ў |
руша́лі |
| ж. |
руша́ла |
| н. |
руша́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
руша́й |
руша́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
руша́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
віхля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак. (разм.).
Рухацца няроўна, хістаючыся з боку ў бок.
Кола віхляе.
В. пры хадзьбе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шыбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; незак. (разм.).
Хутка, жвава рухацца, ісці.
Ш. па грыбы.
|| наз. шыбава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прышпо́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што).
Ударыць шпорамі (па баках каня), прымушаючы рухацца.
|| незак. прышпо́рваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адлуна́ць
‘скончыць лунаць - лятаць, рухацца ў паверхні; распаўсюджвацца, раздавацца; знаходзіцца ў стане ўзвышаных пачуццяў і інш.’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адлуна́ю |
адлуна́ем |
| 2-я ас. |
адлуна́еш |
адлуна́еце |
| 3-я ас. |
адлуна́е |
адлуна́юць |
| Прошлы час |
| м. |
адлуна́ў |
адлуна́лі |
| ж. |
адлуна́ла |
| н. |
адлуна́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
адлуна́й |
адлуна́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
адлуна́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)