де́йствие ср.
1. дзе́янне, -ння ср.;
2. (в драматическом произведении) дзе́я, род. дзе́і ж.;
пье́са в трёх де́йствиях п’е́са ў трох дзе́ях (на тры дзе́і);
3. (воздействие, влияние) уздзе́янне, -ння ср., уплы́ў, -лы́ву м.;
4. (поступок) учы́нак, -нку м.;
5. мат. дзе́янне, -ння ср.;
алгебраи́ческие де́йствия алгебраі́чныя дзе́янні.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мни́мый
1. (воображаемый) уя́ўны; (фальшивый) фальшы́вы; (ложный) несапра́ўдны, непраўдзі́вы; (вымышленный) вы́думаны; (притворный) прытво́рны; нібы́та;
мни́мое преиму́щество уя́ўная перава́га;
мни́мое сострада́ние фальшы́вае спачува́нне;
мни́мая смерть несапра́ўдная смерць;
мни́мая боле́знь вы́думаная, фальшы́вая, непраўдзі́вая хваро́ба;
мни́мый больно́й прытворнахво́ры, нібы́та хво́ры;
2. мат. уя́ўны;
мни́мая величина́ уя́ўная велічыня́;
мни́мые чи́сла уя́ўныя лі́кі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
убыва́ющий
1. прич. які́ (што) ме́ншае, які́ (што) памянша́ецца, які́ (што) змянша́ецца; які́ (што) убыва́е, які́ (што) спада́е; які́ (што) выбыва́е; які́ (што) адбыва́е; які́ (што) гі́не; см. убыва́ть;
2. прил. ме́ншаючы, спада́ючы; убыва́ючы;
убыва́ющая до́за мед. ме́ншаючая до́за;
убыва́ющая прогре́ссия мат. убыва́ючая прагрэ́сія;
убыва́ющая луна́ убыва́ючы ме́сяц.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ашчарэ́піць (БРС, Шат., Янк. Мат., Бір. Дзярж.), абшчарэпіць ’моцна абхапіць за шыю абедзвюма рукамі’, ашчарэпам ’ухапіўшыся абедзвюма рукамі’ (КЭС, лаг.). Ад ашчаперыць (гл.) з метатэзай у канцы слова (рэпі — перы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вайтава́ць 1. Гл. вайдаваць.
Вайтава́ць 2 ’працаваць’ (Мат. Гом.). Гэты дзеяслоў падае Насовіч са значэннямі ’выконваць абавязкі войта’ і ’шумець, бушаваць’. Магчыма, вайтаваць да войт (Кюнэ, Poln., 115). Параўн. вайдаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́леко ’частка пустой прасторы борці, якая выдзёўбваецца коса ўверх’ (Маш.), во́лек ’частка пустой прасторы борці ад верхняга краю скразнога паза да верху’ (Анох.); ’верхняя частка калоды’ (Мат. Гом.). Гл. аталек.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́рабіць (БРС, Нас., Шпіл., Касп., Шат.), вы́робыты (поле) ’апрацаваць’ (палес., Выг. дыс.), вы́рабіцца ’выбрацца, вызваліцца’ (Янк. Мат., Шн., 2, Шат.), вырабля́ць ’дурэць, жартаваць’ (Шат.), вырабля́цца ’дурэць, сваволіць’ (Гарэц.). Гл. рабіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Каме́шнік ’качарэжнік’ (Янк. 1, Янк. 2, Шушк., Ян., Сцяш. Сл.; бабр., петрык. Шатал.; Сержп. Прымхі; Жд. 2; рэчыц. Нар. сл.; ст.-дар., Сл. паўн.-зах., Мат. Гом.), да каяння (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кіёўнік 1 ’чорныя катахі рагозу’ (Жыв. сл.). Гл. кіёўка 1 і кіёўка 3. Параўн. таксама кійкі. Да кій 2, (гл.).
Кіёўнік 2 ’сцяблы кукурузы’ (Мат. Гом., Бяльк.). Гл. кіёўка 4.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лагво ’логава, месца, дзе знаходзіцца воўчы вывадак’ (Сцяшк., Яўс., Мат. Гом., Др.-Падб., Бяльк., Янк. II; браг., Шатал.), укр. ло́гво, лі́гво, рус. ло́гво ’тс’ (Даль). Усходнеславянскі варыянт лексемы логава (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)