на́пуск, -у, м.

1. гл. напусціць.

2. Частка адзення, якая свабодна звісае, выступае над чым-н.

Кофтачка з напускам.

3. Спуск сабак на звера ў час палявання (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачадзі́ць

‘напусціць чаду куды-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зачаджу́ зача́дзім
2-я ас. зача́дзіш зача́дзіце
3-я ас. зача́дзіць зача́дзяць
Прошлы час
м. зачадзі́ў зачадзі́лі
ж. зачадзі́ла
н. зачадзі́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час зачадзі́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напусти́ть сов.

1. напусці́ць, мног. панапуска́ць; (нагнать) нагна́ць;

2. (кого, что, на кого, что) напусці́ць, мног. панапуска́ць; (натравить) нацкава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыцкава́ць

‘напусціць сабак на каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыцкую́ прыцкуё́м
2-я ас. прыцкуе́ш прыцкуяце́
3-я ас. прыцкуе́ прыцкую́ць
Прошлы час
м. прыцкава́ў прыцкава́лі
ж. прыцкава́ла
н. прыцкава́ла
Загадны лад
2-я ас. прыцку́й прыцку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыцкава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панапуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Напусціць унутр вялікую колькасць каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачадзі́ць

‘напусціць чаду куды-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зачаджу́ зачадзі́м
2-я ас. зачадзі́ш зачадзіце́
3-я ас. зачадзі́ць зачадзя́ць
Прошлы час
м. зачадзі́ў зачадзі́лі
ж. зачадзі́ла
н. зачадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. зачадзі́ зачадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зачадзі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напуска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. напускаць ​1 — напусціць (у 2 знач.) і напускаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачади́ть сов., разг.

1. напусці́ць ды́му, задымі́ць;

2. (закоптить) закуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напылі́ць, ‑пылю, ‑пыліш, ‑пыліць; зак.

Разм. Узняць пыл, нарабіць, напусціць пылу. Напыліць на дарозе. Напыліць у хаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насла́ць¹, нашлю́, нашле́ш, нашле́; нашлём, нашляце́, нашлю́ць; нашлі́; насла́ны; зак.

1. каго-чаго. Прыслаць у нейкай колькасці.

Н. падарункаў.

2. што і чаго. Напусціць на каго-н. няшчасце, бяду і пад.

Н. хваробу.

|| незак. насыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)