напуска́ць, напусці́ць
1. (in gróßer Menge) (her)éinlassen* vt;
напуска́ць вады́ ў ва́нну ein Bád éinlassen*;
2. (нацкаваць) (áuf)hétzen vt, lóslassen* аддз. vt (на каго-н. auf A);
3. разм.:
напуска́ць на сябе́ ва́жны вы́гляд sich wíchtig máchen;
напуска́ць стра́ху (на каго-н.) j-m Angst [éinen Schreck] éinjagen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
насла́цьI разм.
1. etw. in Ménge zúschicken [zúsenden*];
2. (напусціць бяды і г. д.) (vom Hímmel) herábschicken vt, etw. über j-n ergéhen lássen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)