партрэ́т, ‑а,
1. Малюнак, рысунак, вялікая фатаграфія чалавека або групы людзей.
2.
•••
[Фр. portrait.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
партрэ́т, ‑а,
1. Малюнак, рысунак, вялікая фатаграфія чалавека або групы людзей.
2.
•••
[Фр. portrait.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схе́ма, ‑ы,
1. Спрошчаны чарцёж, які перадае сістэму, пабудову, сувязь частак чаго‑н.
2.
3. Абстрактны паказ чаго‑н.; агульная формула, палажэнне (у думках, разважаннях).
[Грэч. schema — вобраз.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тра́ўнік 1 ‘старадаўняя кніга, якая змяшчае
Тра́ўнік 2 ‘газон’ (
Тра́ўнік 3 ‘аднагадовае цялё’ (
Тра́ўнік 4 ‘птушка чырвананожка, Tringa totanus’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спро́ба, ‑ы,
1. Намаганне зрабіць што‑н. пры адсутнасці ўпэўненасці ў дасягненні поспеху.
2. Праверка, выпрабаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Каю́к 1 ’рачное вёслава-паруснае грузавое судна’ (
Каюк 2 ’канец, пагібель, смерць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
панара́ма, ‑ы,
1. Від мясцовасці (звычайна з вышыні), якая цягнецца вельмі далёка.
2. Вялікая карціна з аб’ёмным першым планам, змешчаная ўнутры круглага будынка з верхнім асвятленнем.
3. Абсталяванне, пры дапамозе якога невялікія карціны здаюцца павялічанымі пры разглядзе праз аптычнае шкло.
4.
[Ад грэч. pán — усё і hórama — відовішча.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Казю́лька 1 ’маленькая лавачка’ (
Казю́лька 2 ’казяўка, казурка’ (
Казю́лька 3 ’дошчачка з выемкай для здымання ботаў’ (
Казю́лька 4 ’сажань’ (
Казю́лька 5 ’паласа, участак, адмераны драўляным цыркулем, або палкай, роўнай яго даўжыні’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
карці́на, ‑ы,
1. Твор станковага жывапісу, выкананы фарбамі на палатне, дошцы, паперы і інш.
2.
3.
4. Частка акта ў драматычным творы, якая патрабуе самастойнай дэкарацыі.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саста́ў, ‑таву,
1. Сукупнасць частак, прадметаў, якія складаюць адно цэлае; склад.
2. Злучэнне, сумесь, раствор, якія складаюцца з розных элементаў або рэчываў.
3.
4.
5. Рад счэпленых разам чыгуначных вагонаў, падрыхтаваных для адпраўкі ў рэйс.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́бач,
1.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)