Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абвгдежзйклмнопрстуфхцчшэюяёі

абабіць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Ударамі збіць што-н., ачысціць ад чаго-н., атрэсці (размоўнае).

    • А. яблыню.

  2. Пашкодзіць паверхню чаго-н.

    • А. палец.
    • А. тынк.

  3. Прыбіваючы, пакрыць, абцягнуць чым-н.

    • А. дзверы дэрмацінам.

  4. Зрабіць прыгодным для язды.

    • А. дарогу.
    • Абабіць капейку (разм.) — зарабіць грошай.

|| незакончанае трыванне: абабіваць і абіваць.

|| назоўнік: абабіванне і абіўка.

абавязак назоўнік | мужчынскі род

Пэўнае кола дзеянняў, якія павінны абавязкова выконвацца тым, каму яны даручаны, або хто сам узяўся за іх выкананне. Усеагульны воінскі а. Грамадскія абавязкі.

абавязаны прыметнік

  1. з інфінітывам: Які мае што-н. сваім абавязкам.

    • Я а. дапамагчы таварышу.

  2. Які знаходзіцца ў даўгу перад кім-, чым-н.

    • Я многім а. гэтаму чалавеку.

абавязацельства назоўнік | ніякі род

  1. Афіцыйна дадзенае абяцанне або дагавор, якія патрабуюць ад таго, хто іх дае, абавязковага выканання.

    • Дагаворныя абавязацельствы.

  2. Грашовы пазыковы дакумент (спецыяльны тэрмін).

абавязацца дзеяслоў | закончанае трыванне

Узяць на сябе абавязацельства (у 1 знач.).

  • А. дасягнуць яшчэ лепшых ураджаяў.

|| незакончанае трыванне: абавязвацца.

абавязаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Ускласці на каго-н. якія-н. абавязкі, прадпісаць.

  • А. загадчыка лабараторыі падрыхтаваць справаздачу.

|| незакончанае трыванне: абавязваць.

абавязковы прыметнік

  1. Які безумоўна трэба выконваць.

    • Абавязковая пастанова.
    • Абавязкова (прыслоўе) прыйду.

  2. Які заўсёды павінен быць, заўсёды прысутнічае.

    • А. экзэмпляр.

|| назоўнік: абавязковасць.

абагавіць дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і абогатварыць.

|| незакончанае трыванне: абагаўляць.

|| назоўнік: абагаўленне.

абагаціцца дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Стаць багатым, разбагацець.

  2. Стаць багацейшым на якое-н. рэчыва (пра руду, глебу; спецыяльны тэрмін).

    • Глеба абагацілася азотам.

|| незакончанае трыванне: абагачацца.

|| назоўнік: абагачэнне.

абагаціць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Зрабіць багатым, багацейшым.

    • А. народ.
    • А. мову.

  2. Палепшыць якасць, павысіць каштоўнасць чаго-н., уносячы ці выдаляючы пэўнае рэчыва і пад. (спецыяльны тэрмін).

    • А. руду.
    • А. глебу.

|| незакончанае трыванне: абагачаць.

|| назоўнік: абагачэнне.