Verbum

анлайнавы слоўнік

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)

а б в г д е ё ж з и й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш щ э ю я -

а в е ё и к л м о р т у х ш ь

а б г ж й к л м н р с т х ч щ

чин

чын, чын, лад, звычай, без чинов — без цырымоніі чин чином — як след, як мае быць

чина

чына

чинар

чынара

чинара

чынара

чинаровый

чынаравы

чиненный

прич. праўлены, папраўляны, рамантаваны, рапараваны, латаны, лаплены, востраны, завостраны, см. чинить

чинёный

праўлены, рамантаваны, рапараваны, латаны, лаплены, см. чинить

чинить

I несовер. правіць, папраўляць, рамантаваць, рапараваць, латаць, лапіць, вастрыць, завострываць, чыніць, учыняць, рабіць, ствараць, чинить суд — чыніць суд чинить неприятности — рабіць (учыняць) непрыемнасці чинить препятствия — рабіць (ствараць) перашкоды

чиниться

I несовер. папраўляцца, рамантавацца, рапаравацца, латацца, лапіцца, вастрыцца, завострывацца, папраўляцца, рамантавацца, рапаравацца, латацца, лапіцца, вастрыцца, завострывацца, см. чинитьчыніцца, учыняцца, рабіцца, стварацца, см. чинитьскромнічаць, цырымоніцца

чинка

жен. разг. (действие) праўка, латанне, вастрэнне, см. чинить