жар
муж. гарачыня, спёка, жар, гарачка, лежать в жару — ляжаць у гарачцы запал, задать жару — задаць дыхту поддать жару — паддаць пары чужими руками жар загребать погов. — чужымі рукамі жар заграбацьVerbum
анлайнавы слоўнікРуска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)
жара
гарачыня, спёкажаргон
жаргонжаргонный
жаргонныжардиньерка
жардыньеркажаренный, жаренный
печаны, смажаны, сквараны, пражаны, прэжаны, палены, печаныжареное
смажанаежаренье
пячэнне, смажанне, скваранне, пражаннежарить
несовер. пячы, смажыць, скварыць, пражыць, прэгчы, паліць, пячы, жарыць, смаліцьжариться
пячыся, смажыцца, скварыцца, пражыцца, прэгчыся, пячыся, пячыся, смажыцца, скварыцца, пражыцца, прэгчыся, паліцца, см. жарить