Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)

уединение

ср. адасабленне, адасобліванне, самота, адзінота, адасобленасць, зацішак, он любит уединение — ён любіць самоту (адзіноту) он жил в уединении — ён жыў у адзіноце

уединённо

самотна, адзінока, адасоблена

уединённость

самотнасць, адасобленасць, зацішнасць

уединённый

адасоблены, самотны, адзінокі, адасоблены, зацішны

уединить

адасобіць

уединиться

адасобіцца

уединять

адасабляць

уединяться

адасабляцца

уезд

павет

уездить

совер. прост. уездзіць, аб’ездзіць, абабіць, утрамбаваць, заездзіць, замучыць яздой