Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

слыть

несовер. разг. лічыцца, славіцца (як)

он слывёт добряком — ён славіцца як дабрадзей (лічыцца дабрадзеем)

он слывёт у нас музыкантом (за музыканта) — ён лічыцца ў нас музыкантам (за музыканта)

слыханный

слыхано ли дело разг. — дзе гэта чутна, каб…

слыхать

несовер.

1) (слышать) прост. чуць

я слыхал его голос — я чуў яго голас

2) безл. в знач. сказ. (слышно) чуваць, чутна, чутно

о нём ничего не слыхать — аб ім нічога не чуваць (не чутна)

3) в знач. вводн. сл. (говорят) прост. кажуць, ідзе чутка, чуваць, чутна, чутно

слыхивать

несовер. многокр. разг. чуць (не раз, часта)

слыхом

слыхом не слыхать прост. — і чутак няма, і почуту няма

слышанный

чуты

слышать

несовер.

1) в разн. знач. чуць

я слышу чей-то голос — я чую нечы голас

он одним ухом не слышит — ён адным вухам не чуе

ты слышал новость? — ты чуў навіну?

приходите завтра, слышите? — прыходзьце заўтра, чуеце?

2) (ощущать) чуць

слышать запах — чуць пах

3) (ощущать, замечать) чуць, заўважаць

я не слышал (не заметил), как уколол руку — я не чуў (не заўважыў), як укалоў руку

не слышать (не чуять) ног под собой — не чуць ног пад сабой

слышаться

1) (звучать) чуцца

из сада слышится пение — з саду чуецца спеў

2) (ощущаться, обнаруживаться) чуцца

слышится (чувствуется) запах цветов — чуецца пах кветак

в его письме слышится (чувствуется) радость — у яго пісьме чуецца радасць

слышимость

чутнасць, -ці жен.

хорошая слышимость — добрая чутнасць

слышимый

чутны