Verbum

сговариваться

несовер. згаворвацца, дамаўляцца

неодобр. змаўляцца

сговор

муж.

1) згавор, -ру муж.

згаворванне, -ння ср.

неодобр. змова, -вы жен.

2) уст. (помолвка) заручыны, -чын ед. нет

сговорённость

згаворанасць, -ці жен., дамоўленасць, -ці жен.

неодобр. змоўленасць, -ці жен.

сговориться

совер. згаварыцца, дамовіцца

неодобр. змовіцца

сговорчивость

згаворлівасць, -ці жен., падатлівасць, -ці жен., памяркоўнасць, -ці жен.

сговорчивый

згаворлівы, падатлівы, памяркоўны

сгодиться

совер.

1) прост. (оказаться полезным, пригодным) спатрэбіцца, згадзіцца, прыдацца

2) (подойти) обл. падысці

платье сгодилось младшей девочке — сукенка падышла малодшай дзяўчынцы

сгон

1) (действие) згон, род. згону муж.

2) (понижение уровня воды) спад, род. спаду муж.

сгонка

згонка, -кі жен.

сгонный

1) згонны

2) (о лесе, плотах) сплаўны