Verbum

повелеть

совер. книжн., высок. загадаць

повелитель

книжн., высок. уладар, -ра муж., валадар, -ра муж.

повелительница

уладарка, -кі жен., валадарка, -кі жен.

повелительно

нареч. уладарна

(властно) уладна

(категорически) катэгарычна

(настойчиво) настойліва

повелительность

уладарнасць, -ці жен.

уладнасць, -ці жен.

катэгарычнасць, -ці жен.

настойлівасць, -ці жен.

повелительный

1) уладарны

уладны

катэгарычны

настойлівы

повелительный тон — уладарны (уладны, катэгарычны) тон

2) грам. загадны

повелительное наклонение — загадны лад

повеличать

совер. уст. нар.-поэт. павелічаць

повеллит

мин. павеліт, -ту муж.

повенчанный

павянчаны, звянчаны

повенчать

совер. церк. павянчаць, звянчаць