Verbum

помин

уст. прост. памін, -ну муж.

лёгок на помине — лёгкі на ўспамін, пра воўка памоўка, а воўк і тут

и помину нет — і паміну няма

(и) в помине нет — (і) заваду няма

поминальник

разг. церк. памінальнік, -ка муж.

поминальный

памінальны

поминание

церк. памінанне, -ння ср.

поминать

несовер.

1) (вспоминать) успамінаць

2) (справлять поминки) церк. памінаць

не поминайте лихом — не ўспамінайце ліхам

поминай как звали погов. — памінай як звалі, толькі яго і бачылі

поминаться

страд.

1) успамінацца

2) памінацца

см. поминать

поминки

уст. памінкі, -нак ед. нет

поминовение

церк. памінанне, -ння ср., мн. нет

поминутно

нареч.

1) памінутна

2) (часто) памінутна, штохвілінна

поминутный

1) (исчисляемый по минутам) памінутны

2) (частый, беспрестанный) памінутны, штохвілінны