Verbum

трепет

муж.

1) трапятанне, -ння ср.

дрыжанне, -ння ср.

матлянне, -ння ср.

мільганне, -ння ср., мігценне, -ння ср., трымценне, -ння ср.

заміранне, -ння ср.

біццё, -цця ср.

см. трепетать

2) (страх) страх, род. страху муж.

(ужас) жах, род. жаху муж.

наводить трепет на кого-либо — наганяць страх (жах) на каго-небудзь

3) (волнение) хваляванне, -ння ср.

ждём ваших гастролей с нетерпением и трепетом — чакаем вашых гастроляў з нецярпеннем і хваляваннем

трепетание

ср. см. трепет 1

трепетать

несовер.

1) (колебаться, дрожать) трапятацца

дрыжаць

матляцца

(чем) трапятаць

(о свете, огне и т.п.) мільгаць, мігцець, трымцець

2) перен. (быть охваченным внутренней дрожью, волнением от какого-либо сильного чувства) дрыжаць, калаціцца, млець, заміраць, трымцець

(о сердце) біцца, калаціцца, заміраць

трепетать от страха — дрыжаць (калаціцца) ад страху

трепетать от восторга — млець ад захаплення

сердце трепещет от радости — сэрца б’ецца (калоціцца, замірае) ад радасці

трепетно

нареч.

1) трапятліва

дрыгатліва

мігатліва

2) (взволнованно) усхвалявана, з хваляваннем

3) (робко) баязліва

трепетный

1) (колеблющийся, бьющийся, трепыхающийся) трапятлівы, трапяткі

(дрожащий) дрыгатлівы

(мерцающий) мігатлівы

2) (взволнованный) усхваляваны

3) (боязливый) баязлівы

трепещущий

1) прич. які (што) трапечацца, які (што) трапеча

які (што) дрыжыць, які (што) трымціць

які (што) калоціцца

які (што) замірае

см. трепетать

2) прил. см. трепетный

трепло

ср.

1) обл. см. трепалка

2) груб. прост. см. трепач

трепотня

жен. груб. прост. плявузганне, -ння ср.

балбатня, -ні жен.

трепыхание

1) трапятанне, -ння ср.

2) трапятанне, -ння ср.

3) дрыжанне, -ння ср.

матлянне, -ння ср.

калыханне, -ння ср.

4) мільганне, -ння ср., трымценне, -ння ср.

см. трепыхать, трепыхаться

трепыхать

несовер. разг.

1) (чем) трапятаць

трепыхать крыльями — трапятаць крыламі

2) см. трепыхаться