трепетать

несовер.

1) (колебаться, дрожать) трапятацца

дрыжаць

матляцца

(чем) трапятаць

(о свете, огне и т.п.) мільгаць, мігцець, трымцець

2) перен. (быть охваченным внутренней дрожью, волнением от какого-либо сильного чувства) дрыжаць, калаціцца, млець, заміраць, трымцець

(о сердце) біцца, калаціцца, заміраць

трепетать от страха — дрыжаць (калаціцца) ад страху

трепетать от восторга — млець ад захаплення

сердце трепещет от радости — сэрца б’ецца (калоціцца, замірае) ад радасці

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)