Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

покорение

пакарэнне, -ння ср.

(завоевание) заваяванне, -ння ср.

неоконч. заваёўванне, -ння ср.

покорёженный

разг. (покоробленный) пакарабачаны, пагнуты

покорёжить

совер. (покоробить) пакарабаціць, пагнуць

см. корёжить

покорёжиться

(покоробиться) пакарабаціцца, пагнуцца

покорённый

пакораны

заваёваны, заваяваны

покоритель

пакарыцель, -ля муж.

заваёўнік, -ка муж.

покоритель сердец шутл. — пакарыцель сэрцаў

покорительница

пакарыцелька, -кі жен.

заваёўніца, -цы жен.

покорить

I совер. (подчинить) пакарыць

(завоевать) заваяваць, мног. пазаваёўваць

покорить сердце — пакарыць сэрца

II совер. разг. падакараць

покориться

совер. пакарыцца, скарыцца

покорливость

прост. пакорлівасць, -ці жен.