повлечь
совер.
I (повести, потащить кого-что) книжн. павалачы, пацягнуць
2) (вызвать последствие) выклікаць, пацягнуць
это повлечёт за собой осложнения — гэта выкліча ўскладненні
повлечься
уст. павалачыся, пацягнуцца
повлиять
совер. паўплываць, зрабіць уплыў
повод
I муж. (зацепка) зачэпка,
-кі жен.
прычына, -ны жен., падстава, -вы жен.
выпадак, -дка муж.
разг. нагода, -ды жен.
повод для ссоры — зачэпка для сваркі
придираться по всякому поводу — чапляцца па ўсякім выпадку
это не причина, а повод — гэта не прычына, а зачэпка
кассационный повод — прычына для касацыі
дать повод — даць падставу
по поводу (чего) — наконт (чаго), у сувязі з чым
без всякого повода — без дай-прычыны
II (у коня) повад,
-да муж.
павадок, -дка муж.
вести коня в поводу — весці каня на повадзе
на поводу — на павадку (повадзе)
поводить
I совер. в разн. знач. павадзіць,
(долго, неоднократно) папаводжваць, папавадзіць
поводить рукой по лицу — павадзіць рукой па твары
поводи ребёнка — павадзі дзіця
см. повести I
II несовер. (делать движение чем-либо) паводзіць, варушыць, стрыгчы
поводить глазами — паводзіць вачамі
поводить ушами (о животном) — стрыгчы (варушыць) вушамі
поводок
в разн. знач. павадок, -дка муж.