повилика
жен. бот. павітуха, -хі жен.
повилять
совер. прям., перен. павіляць
повиниться
совер. (в чём) разг. прызнацца (у чым), прызнаць (сваю) віну
(покаяться) пакаяцца
повинная
сущ. прийти (явиться) с повинной — прыйсці (з’явіцца) з пакаяннем
повинный
1) (виновный) вінаваты
2) (раскаявшийся) уст. пакаянны
повинную голову меч не сечёт посл. — пакаяннай галавы меч не сячэ
повиноваться
совер. паслухаць (каго), паслухацца (каго)
падпарадкавацца (каму)
несовер. слухаць (каго), слухацца (каго)
падпарадкоўвацца (каму)
слушаю и повинуюсь — слухаю і падпарадкоўваюся
все тела повинуются закону тяготения — усе целы падпарадкоўваюцца закону прыцягнення
повиновение
ср. (подчинение) падпарадкаванне, -ння ср.
(покорность) пакорнасць, -ці жен.
(послушание) паслушэнства, -ва ср., паслухмянасць, -ці жен.
повиновение законам — падпарадкаванне законам
держать в повиновении — трымаць у паслушэнстве (паслухмянасці)
выходить из повиновения — выходзіць з паслушэнства (паслухмянасці)