обрушить
I совер.
1) (развалить, разрушить) абваліць, мног. паабвальваць, абрушыць, абурыць
2) перен. абрушыць
обрушить угрозы — пачаць сыпаць пагрозы
обрушить огонь на врага — абрушыць агонь на ворага
II совер. (очистить зерно от шелухи) абадраць, абдзерці
обрушиться
совер.
1) абваліцца, абрушыцца, абурыцца
2) перен. накінуцца, наваліцца, напасці
обрыв
1) (разрыв) абрыў, -рыву муж., разрыў, -рыву муж.
2) (откос) абрыў, -рыву муж.
обрывание
1) абрыванне, -ння ср.
2) адрыванне, -ння ср.
3) абрыванне, -ння ср., спыненне, -ння ср.
см. обрывать I
обрывать
I несовер. (к оборвать)
1) абрываць
обрывать яблоки с яблони — абрываць яблыкі з яблыні
2) (отрывать) адрываць
3) перен. (прекращать действие) абрываць
(останавливать) спыняць
4) перен. (заставлять замолчать) разг. абрываць (каго)
обрывать телефон — абрываць тэлефон
II несовер. (к обрыть)
1) абкопваць
(рылом — о животных) абрываць
2) с.-х. акучваць
(яблоню) абкопваць
обрываться
I несовер.
1) абрывацца
2) (отрываться) адрывацца
3) (прекращаться) абрывацца
(останавливаться) спыняцца
4) страд. абрывацца
адрывацца
спыняцца
см. обрывать I
II несовер.
1) уст. абкопвацца
2) страд. абкопвацца
абрывацца
акучвацца
см. обрывать II
обрывистость
1) абрывістасць, -ці жен., стромкасць, -ці жен., крутасць, -ці жен.
2) перен. абрывістасць, -ці жен.
обрывистый
1) абрывісты, стромкі, круты
обрывистый берег — абрывісты (круты) бераг
2) перен. абрывісты
обрывистая речь — абрывістая гаворка
обрывность
текст. абрыўнасць, -ці жен.
обрывок
прям., перен. абрывак, -рыўка муж.