Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

обрушать

несовер. уст. см. обрушивать

обрушение

1) абвальванне, -ння ср., абрушванне, -ння ср., абурванне, -ння ср.

см. обрушивать 1

2) горн. абрушэнне, -ння ср.

обрушенный

I 1) абвалены, мног. паабвальваны, абрушаны, абураны

2) абрушаны

см. обрушить I

II абдзёрты, абадраны

см. обрушить II

обрушивать

несовер.

1) (разваливать, разрушать) абвальваць, абрушваць, абурваць

2) перен. абрушваць

обрушиваться

1) абвальвацца, абрушвацца, абурвацца

2) перен. накідвацца, навальвацца, нападаць

3) страд. абвальвацца, абрушвацца, абурвацца

см. обрушивать

обрушить

I совер.

1) (развалить, разрушить) абваліць, мног. паабвальваць, абрушыць, абурыць

2) перен. абрушыць

обрушить угрозы — пачаць сыпаць пагрозы

обрушить огонь на врага — абрушыць агонь на ворага

II совер. (очистить зерно от шелухи) абадраць, абдзерці

обрушиться

совер.

1) абваліцца, абрушыцца, абурыцца

2) перен. накінуцца, наваліцца, напасці

обрыв

1) (разрыв) абрыў, -рыву муж., разрыў, -рыву муж.

2) (откос) абрыў, -рыву муж.

обрывание

1) абрыванне, -ння ср.

2) адрыванне, -ння ср.

3) абрыванне, -ння ср., спыненне, -ння ср.

см. обрывать I

обрывать

I несовер. (к оборвать)

1) абрываць

обрывать яблоки с яблони — абрываць яблыкі з яблыні

2) (отрывать) адрываць

3) перен. (прекращать действие) абрываць

(останавливать) спыняць

4) перен. (заставлять замолчать) разг. абрываць (каго)

обрывать телефон — абрываць тэлефон

II несовер. (к обрыть)

1) абкопваць

(рылом — о животных) абрываць

2) с.-х. акучваць

(яблоню) абкопваць