Verbum

стареться

уст., прост. старэць, старыцца

старец

1) (старик) стары, -рога муж.

2) церк. старац, -рца муж.

старик

стары, -рога муж.

старикан

разг. старычына, -ны муж.

старикашка

разг. пренебр. старэча, -чы муж., старызна, -ны муж.

стариковский

старэчы

старина

лит. быліна, -ны жен.

жен.

1) (эпоха, время) старадаўнасць, -ці жен.

даўніна, -ны жен.

2) (старинный обычай) старасветчына, -ны жен., даўніна, -ны жен.

3) (старик) разг. дзед, род. дзеда муж., стары, -рога муж.

в старину — даўней, калісьці, бывала

по старине — па-даўнейшаму

тряхнуть стариной — успамянуць маладосць

старинка

жен. разг. даўніна, -ны жен., даўнейшае, -шага ср.

жить по старинке — жыць па-даўнейшаму, па старых звычаях

старинный

1) (древний) старадаўні

старажытны, старасвецкі

2) (старый) стары, даўнейшы, даўні

старить

несовер. старыць