старина

I \(ста́рина\)

лит. быліна, -ны жен.

II \(старина́\)

жен.

1) (эпоха, время) старадаўнасць, -ці жен.

даўніна, -ны жен.

2) (старинный обычай) старасветчына, -ны жен., даўніна, -ны жен.

3) (старик) разг. дзед, род. дзеда муж., стары, -рога муж.

в старину — даўней, калісьці, бывала

по старине — па-даўнейшаму

тряхнуть стариной — успамянуць маладосць

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)