Verbum

страбизм

мед. страбізм, -му муж.

стравить

I совер.

1) (натравить друг на друга) звесці, мног. пазводзіць, нацкаваць

2) (посев, корм) прост. с.-х. стравіць

II совер. мор., спец. стравіць

стравиться

совер. мор., спец. стравіцца

стравленный

I 1) зведзены, нацкаваны

2) страўлены

см. стравить I

II страўлены

см. стравить II

стравливание

1) зводжванне, -ння ср., нацкоўванне, -ння ср.

2) страўленне, -ння ср.

см. стравливать I

стравливать

I несовер.

1) (натравливать друг на друга) зводзіць, нацкоўваць

2) (посев, корм) прост., с.-х. травіць, страўляць

II несовер. мор., спец. травіць, страўліваць

стравливаться

I несовер. страд.

1) зводзіцца, нацкоўвацца

2) травіцца, страўляцца

см. стравливать I

II несовер.

1) страўлівацца

см. стравиться

2) страд. травіцца, страўлівацца

см. стравливать II

стравлять

I несовер. разг.

1) (натравлять друг на друга) зводзіць, нацкоўваць

2) (посев, корм) прост., с.-х. травіць, страўляць

II несовер. мор., спец. травіць, страўліваць

стравляться

I несовер. страд.

1) зводзіцца, нацкоўвацца

2) травіцца, страўлівацца

см. стравлять I

II несовер.

1) страўлівацца

см. стравиться

2) страд. травіцца, страўлівацца

см. стравлять II

страгивать

несовер. разг. скранаць