подручный
1) прил. падручны, спадручны
2) сущ. падручны, -нага муж., спадручны, -нага муж.
(помощник) памочнік, -ка муж.
подрыв
I муж.
1) (действие по глаг. подорвать, подрывать I) падрыванне, -ння ср., падрыў, -рыву муж.
подрыв горной породы — падрыванне (падрыў) горнай пароды
2) перен. падрыў, -рыву муж.
подрыв авторитета — падрыў аўтарытэту
подрыв торговли — падрыў гандлю
вести к подрыву чего-либо — весці да падрыву чаго-небудзь
II муж. (подкоп) падкопванне,
-ння ср., падкоп,
-пу муж.
падрыванне, -ння ср., падрыў, -рыву муж.
см. подрывать II
подрывать
I несовер. (к подорвать)
1) (разрушать взрывом) падрываць
2) перен. падрываць
подрывать авторитет — падрываць аўтарытэт
подрывать кредит — падрываць крэдыт
подрывать здоровье — падрываць здароўе
II несовер. (к подрыть) падкопваць
(рылом — о животных) падрываць
подрывка
жен. разг. падкоп, -пу муж., падкопванне, -ння ср.
см. подрывать II
подрывник
воен. падрыўнік, -ка муж.
подрывной
прям., перен. падрыўны
подрывной заряд — падрыўны зарад
подрывная работа прям., перен. — падрыўная работа
подрывщик
горн. падрыўшчык, -ка муж.