Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

повить

совер.

1) (спеленать) спавіць

2) (обвить) абвіць, абматаць, абкруціць

повиться

совер. (летая) пакружыцца

повихлять

совер. разг. павіхляць

повлажнеть

совер. павільгатнець

повластвовать

совер. паўладарыць

папанаваць

повлечь

совер.

I (повести, потащить кого-что) книжн. павалачы, пацягнуць

2) (вызвать последствие) выклікаць, пацягнуць

это повлечёт за собой осложнения — гэта выкліча ўскладненні

повлечься

уст. павалачыся, пацягнуцца

повлиять

совер. паўплываць, зрабіць уплыў

повод

I муж. (зацепка) зачэпка, -кі жен.

прычына, -ны жен., падстава, -вы жен.

выпадак, -дка муж.

разг. нагода, -ды жен.

повод для ссоры — зачэпка для сваркі

придираться по всякому поводу — чапляцца па ўсякім выпадку

это не причина, а повод — гэта не прычына, а зачэпка

кассационный повод — прычына для касацыі

дать повод — даць падставу

по поводу (чего) — наконт (чаго), у сувязі з чым

без всякого повода — без дай-прычыны

II (у коня) повад, -да муж.

павадок, -дка муж.

вести коня в поводу — весці каня на повадзе

на поводу — на павадку (повадзе)

поводить

I совер. в разн. знач. павадзіць, (долго, неоднократно) папаводжваць, папавадзіць

поводить рукой по лицу — павадзіць рукой па твары

поводи ребёнка — павадзі дзіця

см. повести I

II несовер. (делать движение чем-либо) паводзіць, варушыць, стрыгчы

поводить глазами — паводзіць вачамі

поводить ушами (о животном) — стрыгчы (варушыць) вушамі