Verbum

невозмутимо

нареч. спакойна

абыякава

непарушна

невозмутимо улыбаться — спакойна (абыякава) усміхацца

см. невозмутимый

невозмутимость

жен. спакой, -кою муж., спакойнасць, -ці жен.

абыякавасць, -ці жен.

непарушнасць, -ці жен.

отвечать с невозмутимостью — адказваць спакойна (абыякава)

невозмутимость характера — спакойнасць характару

невозмутимый

(спокойный) спакойны

(равнодушный) абыякавы

(ничем не нарушаемый) непарушны

(полный) поўны

сохранять невозмутимое спокойствие — захоўваць поўны спакой

невозмутимый тон — спакойны (абыякавы) тон

невозмутимый человек — спакойны чалавек

невозмутимая тишина — непарушная цішыня

невознаградимость

1) неадплатнасць, -ці жен.

2) непапраўнасць, -ці жен.

незаменнасць, -ці жен.

см. невознаградимый

невознаградимый

1) (выше всякой награды) неадплатны

оказать невознаградимую услугу — зрабіць неадплатную паслугу

2) (непоправимый) непапраўны

(незаменимый) незаменны

невознаградимая утрата — непапраўная (незаменная) страта

невоинственно

нареч. неваяўніча

міралюбіва, міралюбна

мірна

невоинственный

неваяўнічы

(миролюбивый) міралюбівы, міралюбны

(мирный) мірны

неволей

нареч. няволяй

(против воли) супраць волі

(по принуждению) па няволі, па прымусу

(путём принуждения) сілай, сілаю, прымусам, прымусова

волей-неволей — хочаш не хочаш, воляй-няволяй

неволить

несовер. разг.

1) няволіць, прынявольваць

(принуждать) прымушаць

2) (притеснять) прыгнятаць, уціскаць

(порабощать) занявольваць

невольник

нявольнік, -ка муж.