яр м., обл.
1. (обрыв) кру́ча, -чы ж., абры́ў, -ры́ву м., стро́ма, -мы ж.;
2. (овраг) яр, род. я́ра м.
яре́е сравн. ст.
1. нареч. больш заўзя́та; больш лю́та; больш разлютава́на, больш раз’ю́шана; больш шалёна; больш зло́сна; больш заця́та; см. я́ро;
2. прил. больш заўзя́ты; больш лю́ты; больш разлютава́ны, больш раз’ю́шаны; больш шалёны; больш зло́сны; больш заця́ты; см. я́рый 1—3.
яре́м м., уст., прям., перен. ярмо́, -ма́ ср.
яре́мный
1. уст. ярэ́мны;
2. анат. ярэ́мны;
яре́мные ве́ны анат. ярэ́мныя ве́ны.
яри́ться несов.
1. (приходить в ярость) прост. раз’ю́швацца, злава́цца;
2. перен. бушава́ць.
я́рка с.-х. я́рка, род. я́ркі ж.
я́ркий
1. я́ркі; (о пламени — ещё) зы́ркі;
я́ркий свет я́ркае святло́;
я́ркие кра́ски я́ркія фа́рбы;
я́ркое пла́мя я́ркае (зы́ркае) по́лымя;
2. перен. я́ркі, яскра́вы;
я́ркий тала́нт я́ркі та́лент;
я́ркий приме́р я́ркі (яскра́вы) пры́клад.
я́рко нареч.
1. я́рка; (о пламени — ещё) зы́рка;
2. перен. я́рка, яскра́ва; см. я́ркий.