щу́ка ж. шчупа́к, -ка́ м.;
◊
на то и щу́ка в мо́ре, чтоб кара́сь не дрема́л посл. на то́е і каты́, каб мы́шы лататы́; на то́е і саба́ка, каб за́йца ганя́ць;
щу́ковые мн., сущ., зоол. шчупако́выя, -вых;
щукообра́зные мн., сущ., зоол. шчупакападо́бныя, -ных.